Technologia ArgoPlasmy

Długość łuku plazmowego pomiędzy końcówką sondy a tkanką zależy od ustawionej mocy, rezystancji tkanki docelowej oraz od natężenia przepływu gazu. Zaletą tej techniki jest brak kontaktu tkanki z elektrodą aktywną. Dzięki temu nie dochodzi do przyklejenia się tkanki do instrumentu. Nie dochodzi więc do rozrywania tkanki poddawanej tej procedurze. Strumień plazmy argonowej płynie drogą o najniższym oporze. Dlatego automatycznie kieruje się z obszarów poddanych już działaniu plazmy argonowej o wyższej oporności elektrycznej do innych obszarów które mają niższy opór elektryczny. Powoduje to powstanie jednorodnego i powtarzalnego obszaru zabiegowego. Należy pamiętać o tym, że na efekt tkankowy wpływ ma kilka ważnych czynników. Należą do nich m.in.: czas aplikacji plazmy arganowej , nastawa mocy/efektu lub rodzaj pracy (praca ciągła lub pulsacyjna), odległość elektrody od tkanki oraz rodzaj tkanki. Im dłuższy jest czas aplikacji plazmy arganowej, tym głębsze będzie jej działanie na docelową tkankę. Dlatego zaleca się stosowanie krótkich czasów aplikacji i stopniowe ich wydłużanie, aż do osiągnięcia zamierzonego efektu hemostatycznego.

Koagulacja plazmowa to metoda, która stale zyskuje na popularności w zabiegach chirurgii plastycznej. Jednym z przykładów jest zastosowanie ArgoPlasmy w zabiegach redukcji piersi (mammoplastyki redukcyjnej lub mastektomii) z uwagi na zmniejszenie utraty krwi podczas zabiegu. W 1996 roku Steinmetz opisał badanie, w którym wzięło udział 28 pacjentów dla grupy z użyciem plazmy arganoweji 28 pacjentów dla grupy z wykorzystaniem konwencjonalnej elektrokoagulacji. Mniejsza częstość występowania krwiaka w grupie z argonem sugeruje skuteczniejszą hemostazę, zwłaszcza w przypadku mniejszych naczyń, które w głównej mierze odpowiedzialne są za występowanie krwiaków pooperacyjny. Odnotowano również w grupie argonowej krótszy okres gojenia ran w porównaniu z grupą kontrolną.

Plazmę Arganową można wykorzystywać również w zabiegach estetycznych. Rhinophyma to kosmetycznie szpecąca choroba zewnętrznego nosa, która najczęściej dotyka starszych mężczyzn. Istnieje wiele metod i technik leczenia chirurgicznego, jednak w artykule Little'a szczególny nacisk kładzie się na preferowaną metodę wycinania i postępowania pooperacyjnego TWA (znieczulenie tumescencyjne, wycięcie ostrza Wecka i koagulacja argonowa), która okazała się skuteczna i prosta. Jest to preferowana metoda leczenia rhinophyma od 20 lat. Technologia Argo Plasmy pozwala na rozproszenie energii wysokiej częstotliwości na powierzchnię tkanek przy minimalnej penetracji lub uszkodzeniu termicznym. Gaz skutecznie wydmuchuje krew z rany, co pozwala na bardzo efektywne przenoszenie energii na krwawiącą powierzchnię i minimalizację strupa. Zwykle jedno przejście jest wystarczające do hemostazy. Abdominoplastyka przywraca kontur brzucha poprzez usunięcie nadmiaru tłuszczu i skóry. Ze względu na duży, dobrze unaczyniony obszar brzucha, który obejmuje wiele perforatorów, metody koagulacji i preparacji oparte na energii stały się złotym standardem w tej procedurze W artykule Dusher porównuje różne techniki wykorzystywane do tego zabiegu a jedną z nich jest zastosowanie argonu.

Adobminoplastykę z wykorzystaniem plazmy arganowej przeprowadzono u 17 pacjentów z ustawieniem mocy 80 W i przepływem gazu 2l/min. Nie zidentyfikowano żadnych powikłań, a zabiegi zostały przeprowadzone skutecznie. Wszystkie metody opisane w artykule reprezentują bezpieczne techniki plastyki brzucha.